[Batus]

Przykro mi

[julkarem]

:cry: :cry: :cry:

[koluś]

:cry:

[Mo]

Tak mi przykro Rabanico

[Patka]

Bardzo nam przykro. Współczujemy. Kochana Sonatka przeżyła godnie choć te ostatnie miesiące dzięki Pani.

[Lutex]

przykro mi bardzo, ale cieplej robi sie na sercu wiedzac, ze odeszla w pelnym milosci miejscu.

[Evika]

jaka szkoda, żegnaj Sonato... Dorota współczuję....

[volarius]

Ach, jak bez niej smutno... BABY zajęła fotel... z troską patrzę na dziadka RABANA... on prawie nie opuszcza swojego gniazdka koło kaloryfera... myślałam ,że to on zajmie fotel SONATY, ale jego szczytem szczęścia jest ciepło kaloryfera... domu chyba wczesniej nie znał, o fotelu czy kanapie nie ma pojęcia...
Żeby tylko za szybko nie poszedł szukac Sonaty...

[madziaa]

hmm oby kochana, najważniejsze że jest szczęśliwy kaloryfer w zimę cudna sprawa rozumiem Go. Daj Mu Pani, kochana nasza tyle szczęścia, oj jesteś cudna i wyjątkowa potwierdzam to teraz na forum.
A Sonatka hmm odeszła szczęśliwa i spokojna tak powinien każdy piesek należy Im się za miłość i przyjaźń najcudowniejsza wyjątkową

[jabluszko520]

A tęskni? Szuka? Ale chyba nie czuje się samotny...? Wyściskaj go od nas, trzymaj się.

[madziaa]

hmm patrzcie jak to jest. Pojawia się w domku babcia Sonatka niby Jej nie widać śpi spokojnie na foteliku to Jej miejsce, Jej szczęśliwa przystań jest kilka miesięcy i kradnie serce gdy odchodzi zaczyna się czuć ogromną pustkę, brakuje przyjaciela.
Zwierzaki są magiczne, tyle nam dają w zamian chcą tylko być blisko, czuć naszą miłość i nic po za tym.
My z dziewczynami też ściskamy mocno dziadka Rabana, oby jak najdłużej w zdrówku królował przy kaloryferku, by była kruszyna szczęśliwa, choć pewno tęskni za swoją przyjaciółką Sonatką hmm trzymajcie się kochani

[volarius]

Na szczęście RABAN już dawno porzucił Sonatę na rzecz kaloryfera i teraz to jego największa milośc... ma poza tym kilka młoszych kobitek kolo siebie!

[koluś]

Fajnie,że psiaki mają na starość swój kąt,swój fotel i swój kaloryfer... Zdrówka Rabanku!