[Błażej]

Chciałbym z ogromną przyjemnością poinformować, że od wczoraj nasz OBIBOK ma w domu młodszego kolegę o imieniu ELLIOT van Hollandheim (Utah van Hollandheim x Billie Turf van de oude Watertoren). Zdjęć jeszcze nie mam, ale jak tylko ochłoniemy (po czym - poniżej) to zrobię kilka fotek i wstawię.

Radocha jest tym większa, że czekaliśmy na tego malucha kilka miesięcy, a do tego bardzo zależało nam na szczeniaku po Utah - jest piękna, tylko już troszkę... dojrzała i to był jej ostatni miot. Udało się i jesteśmy nieprzytomni z radości.

Przeżyć było tym więcej, że dojechaliśmy do Francji (jakieś 1500 km od nas) i na stacji benzynowej ok. 15-20 km od celu podróży ukradziono mi portfel z wszystkimi moimi dokumentami, dokumentami samochodu, kartami kredytowymi i platniczymi, oraz wszystkimi pieniędzmi zabranymi na wyjazd (także tymi na zakup psa). Sobotni poranek zaczęliśmy więc, zamiast od śniadanka w restauracji z widokiem na jakiś piękny krajobraz, od wizyty na posterunku żandarmerii. Panowie byli przesympatyczni, ale ich francusko-angielski dostarczył nam dalszych wrażeń.

Później była wizyta w niesamowitej hodowli (tylu i takich basiorów jednym miejscu i czasie nie można chyba nigdzie indziej zobaczyć), no i osobiste spotkanie i pogaduchy z Carlą Gerber, co samo w sobie jest niepowtarzalnym przeżyciem.

Kiedy już wszystko wydawało się być stracone, pogodziliśmy się z losem, kolejne zaskoczenie - jednak mamy ELLIOTA! Wtedy już jedyne 1500 km autem i jesteśmy w domu. A tu powitania, całusy, podskoki i uściski w wykonaniu OBIBOKA, ELLIOTA i oczywiście Kuby. Oj działo się. I oby tak się nam działo do końca świata

[Miła od Gucia]

Jednym słowem szczęście z posiadania Elliota przesłoniło zupełnie stratę tak ważnych dokumentów no i oczywiście pieniędzy.
Czekamy na fotki.
Swoją drogą to naprawdę trzeba mieć pecha, tym bardziej jadąc za granicę, aby zostać bez niczego.

[Błażej]

Można też spojrzeć na to tak - jak już musieli ukraść, to wybrali najlepszy moment. Gdyby ukradli wcześniej to pewnie nie byłoby z nami dzisiaj Elliota.

[Lucy]

:neutral:

[Asia i Basia]

Ale historia! No to czekamy na fotki slicznego Francuza!

[gocha]

Ale przeżyliście przygodę .
Czekamy z niecierpliwością na fotki.

Ale przeżyliście przygodę .
Czekamy z niecierpliwością na fotki.

[Lucy]

:neutral:

[Błażej]

Oczywiście, postaram się dzisiaj wieczorem. Trochę więcej teraz roboty w domu - jeden brzuszek więcej do wykarmienia - a zachodu jest z tym co niemiara. Przecież w takim gotowaniu i spożywaniu chcieliby brać udział wszyscy - Kuba i Elliot domagają się zainteresowania najgłośniej, Elliot wptawdzie tylko w parterze, ale już Kuba w trzech wymiarach (rośnie chyba alpinista), ale i Obibok, mimo że cichutki, stara się być wszędzie tam gdzie cioś się dzieje... i pachnie. A my próbujemy opanować całe to tałatajstwo, no i się dwoimy i troimy. Nakarmienie w takich warunkach szczeniaka jest naprawdę trudne. A najtrudniejsze zapewnienie właśnie innych warunków. Uff!

Na robienie zdjęć i obróbkę trochę nie ma czasu, ale coś spróbuję dzisiaj wkleić.

[Evika]

no i co z tymi fotkami obiecanymi???

[Madzik]

Powiem Wam, że w Poznaniu spotkałam Błażej i Izę i ich dwóch zbójów. Jakie było moje zaskoczenie, gdy Elliot okazał się Obibokiem a Obibok Elliotem! :wink:

Jak to? Już wyjaśniam.

Patrzę sobie na te dwie bestie: prawie takie same. Wielkością prawie równe. Po czy m dowiaduję się, że ten większy to nie Obibok (jak sądziłam) ale właśnie Elliot!!! :shock:

Nie no - jestem pod wrażeniem! Elliot na żywo to nie to samo co na zdjęciu...